ruhumun notalarından doğan güneşsessizliğin perdesinden sızıyorgökyüzü, eski bir melodiyi fısıldıyorzamanı delip geçen bir iç çekişle ezgisi gizli göz ucundakirpiğinden damlayan okyanustayeşeren lotus, acının gölgesindeumutla baş veriyor karanlığa ve ben, o lotus’un titrek yaprağındakendime tutunuyorum yenidenbir şiir gibibir mucize gibi

Gönlüm düştü cellâdımın kirpik aralarına,Aldandım gül benizine, yazın yalancı baharına.Halim nicedir, etmez oldun sual,Bir kibritlik yangınım var, bir nefeslik dar ağacında. Yüreğim dilsiz şimdi, suskun her hecesi,Gözümde bir isyan, gecenin karası perdesi.Her adımda sen, her solukta firkatin izi,Bir gülüşünle başladı, bin acının cezası gizli. Zaman alır mı bilmem, yârin unuttuğu selâmı,Yokluğunla yoğruldu, içimde büyüyen her ânı.Bir seherde belki dönersin diye beklerim,Bir vuslatlık değil, ömürlük hasretim.

yalnızlığa oturmuş eski bir sandalye gibiyim,her gecede biraz daha gıcırdayan…gözlerim düşüyor duvarda sabit bir saate,ve zaman—kirpik ucumda titreyen bir dua.

gökyüzünden düşen bir yalnızlık sarkacıydı bu gece,rüzgârın sustuğu yerdeadını unutan yapraklar gibisessizce salındım… bir taşın kalbinde büyüyen sabırdım,kırılmayı öğrenmişama dağılmayı reddeden…çiğ tanesi değil artık gözümdekibir dua gibi bekleyen su… sokak lambası soluk,yıldızlar tereddütlüama içimde hâlâyeşeren bir üzüm dalı varseninle konuşmayı unutmayan…

şerefe ay’a ve yıldızlara,umut dolu sabahlara…çiğ tanesi düştü kirpiğimin ucuna,yeşeren bir üzüm dalı gibi…

yeşeren dallardan bir yaprak kurusu düştü gönlümün ortasına,gözlerden dökülen yaşlar yeşertmiyor artık,suskun geceyorgun yıldızlar… bir zamanlar umutla çarpan kalbim,şimdi rüzgârla savrulan bir yankı gibi,duvarlara çarpıp geri dönen sessizliktekendi sesimi bile unutur oldum. ay ışığı bile dokunmaz oldu pencereme,ve adını fısıldayan rüyalar biledargın sanki bu gece…