yalnızlığa oturmuş eski bir sandalye gibiyim,
her gecede biraz daha gıcırdayan…
gözlerim düşüyor duvarda sabit bir saate,
ve zaman—kirpik ucumda titreyen bir dua.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir