yeşeren dallardan bir yaprak kurusu düştü gönlümün ortasına,
gözlerden dökülen yaşlar yeşertmiyor artık,
suskun gece
yorgun yıldızlar…

bir zamanlar umutla çarpan kalbim,
şimdi rüzgârla savrulan bir yankı gibi,
duvarlara çarpıp geri dönen sessizlikte
kendi sesimi bile unutur oldum.

ay ışığı bile dokunmaz oldu pencereme,
ve adını fısıldayan rüyalar bile
dargın sanki bu gece…